Reditelj Andrej Nosov ovogodišnji je dobitnik nagrade za režiju “Ljubomir Muci Draškić”.
Žiri u sastavu: Svetlana Bojković (predsednica), Isidora Minić i Milan Caci Mihailović jednoglasno je odlučio da nagradu “Ljubomir Muci Draškić” dodeli reditelju Andreju Nosovu za predstavu “Njih više nema”, Doruntine Baše, u produkciji Hartefakta.
Nagrada za režiju – koju glumci dodeljuju svom reditelju – svečano je uručena jubilarnom desetom laureatu 20. juna u foajeu Pozorišta Ateljea 212 u 12 časova.
Nagrada za režiju „Ljubomir Muci Draškić“ ustanovljena je pre dvadeset godina – 2005. godine i bijenalno se dodeljuje za predstave nastale na beogradskim scenama u znak sećanja na našeg velikog reditelja i dugogodišnjeg upravnika Ateljea 212. Ono što ovu nagradu izdvaja od drugih je to što o njoj odlučuje isključivo glumački žiri. Nagrada Muci Draškić ima svoju definiciju u pravilniku koja glasi: “Glumci svom reditelju”. To je ujedno i jedini žiri koji je sastavljen isključivo od glumaca.
Nagrada se sastoji od plakete sa likom Ljubomira Draškića, rad vajara Zvonka Novakovića i unikatne diplome, rad slikara Ljubisava Milunovića, a dodeljuje se svake druge godine, na rođendan Mucija Draškića. Ovo priznanje ustanovljeno je odlukom Ateljea 212 i Skupštine grada Beograda.
OBRAZLOŽENJE
Predstava „Njih više nema“ u režiji Andreja Nosova, bavi se sudbinom žene, kojoj su u ratu u krvavom raspadu zemlje, koja više ne postoji, pobili celu porodicu i koja ostaje da živi u svom neprebolu, negde u nekom domu u Holandiji, čekajući u samoći i svoj sopstveni kraj. Ona je fiktivan lik, kao i cela njena brojna porodica.
Na izuzetno mudroj i sofisticiranoj dramaturgiji Doruntine Baše, nadgrađuje se u režiji Andrej Nosov u definitivnom umetničkom oblikovanju ove potresne priče, u koju se ugrađuje i sjajan glumački tim, na čelu sa Mirjanom Karanović, uz Svetozara Cvetkovića i Albana Ukaja, kao i glasovi porodice, koja dolazi na rođendan glavne junakinje drame – porodice, koja više ne postoji, ali živi u njenoj duši.
U predstavi je prisutan još jedan veoma važan segment, što je, takođe, rediteljski postupak u okviru pozorišnog tima, a to je audio doživljaj, koji doprinosi umetničkom dometu predstave, jer se tako, kao i kroz glumačku igru, dostiže domet dokumentarnosti, što smatramo vrhom glumačkog i pozorišnog umeća.
Kroz ovu predstavu, gde je tehnika uspela da sjajno posluži umetničkom činu, kroz potresnu priču, bez trunke otužne patetike, kroz odjeke smeha, šale, humora i pesme iz punoće nekadašnjeg života, koji više na postoji, reditelj i glumci nas vode do čiste i duboke katarze, u kojoj se, kao gledaoci, suočavamo sa sobom. Tako se u nama budi ono najbolje ljudsko i tako se pročišćavamo.
Sadika Mirjane Karanović u njenoj maestralnoj igri je žena iz Srebrenice, a priča je univerzalna, jer govori o svim nedužnim žrtvama u ratovima ovog sveta, žrtvama, koje nisu poginule na bojnom polju, nego su, kao goloruki ljudi poubijani. Priča je o njima i o najstrašnijem ljudskom gubitku onih koji su, ostajući bez njih, preživeli… Nažalost, danas, u ovome svetu, KATARZA u pozorištu je sve ređa, a potrebna je više nego ikada.
Ova izvanredna predstava „Njih više nema“ u režiji Andreja Nosova nas zato oplemenjuje i podseća na reči reditelja Nosova koji kaže: „Zaborav je kazna za žrtve, a melem za počinioce.“
Svetlana Bojković, predsednica žirija
Foto: Anđa Brstina
Post Views: 22
